- Zgodzê siê z Tob¹ ostroucha towarzyszko, jednak jak nas napadn¹ w nocy by Cie wychêdo¿yÌ nie licz na moj¹ pomoc - burkn¹³ Ghim i poprawiaj¹c topór zawieszony na plecach .
- Ale nie mam zamiaru siadaĂŚ go³¹ rzyciÂą na ziemi i spaĂŚ pod goÂłym niebem,  moÂże pierw zbudujmy jakiÂś szaÂłas- powiedziaÂł juÂż nieco milej potĂŞÂżnie zbudowany czarnowÂłosy krasnolud.
- Ale zanim siĂŞ do roboty weÂźmiemy moÂże napije siĂŞ WaĂŚ Panna zacnego krasnoludzkiego spirytusu? - zapytaÂł Wojownik i otworzyÂł sporych rozmiarĂłw butlĂŞ. Gdy tylko korek znalazÂł siĂŞ w kieszeni krasnala, Sonador poczuÂła obrzydliwy zapach czystego alkoholu.
- To lepsze ni¿ to co Wy Ostrouchy pijecie, te wasze wina to .. - ostatniego s³owa Elfka nie zrozumia³¹ bo pochodzi³o z jêzyku Krasnoludów, które swój jêzyk uwa¿a³y za skarb i nie pozwala³y innym ras¹ go poznaÌ.

Nagle las o¿y³, po obu stronach drogi wêdrowcy dostrzegli ruch. Zza pni i zaroœli wychynêli mê¿czyŸni ubrani w ³achmany. Kilku z nich mia³o ³uku, wiêkszoœÌ jednak trzyma³a okute pa³ki. Ostatni zza przydro¿nego wi¹zu wyszed³ dziwnie wygl¹daj¹cy mê¿czyzna. Niewysoki, w br¹zowej koszuli i czarnych portkach, nieco wytartych na kolanach. Na g³owie mia³ wysok¹ czarn¹ czapê, bardziej ni¿ nakrycie g³owy przypomina³a sztywn¹ kiecê, odwrócon¹ do góry nogami.
- Nazywam siĂŞ Yanos pan  Grycholskich gĂłr, a to moja WesoÂła Zgraja. A wy kim jesteÂście gÂłoÂśni wĂŞdrowcy? - zadajÂąc to pytanie rozejrzaÂł siĂŞ dookoÂła jakby siĂŞ chciaÂł upewniĂŚ czy wszyscy wyszli z krzakĂłw.
- Jestem szlachetnym rabusiem zabieram bogatym a rozdajĂŞ biednym -dodaÂł po chwili Yanos, a zarz po tych sÂłowach, trzydziestu chÂłopa poczĂŞÂło siĂŞ gÂłoÂśno ÂśmiaĂŚ.

Krasnolud nie odzywa³ siê gdy jego towarzyszka produkowa³a siê by zapewniÌ im w miarê bezpieczne przejœcie. Gdy skoùczy³a krasnolud wyst¹pi³ krok do przodu z dumnie wypiêta piersi¹ i pocz¹³ mówiÌ do przywódcy owej bandy.
- Drogi Panie, jam jest jeno prostu krasnal, ja nie szukam k³opotów - wzi¹³ krótki oddech i kontynuowa³.
- WaÌ Pan powinien sobie zdawaÌ sprawê ze my Krasnale ni z³amanego centa ze sob¹ w podro¿ nie zabieramy , jednak jestem w stanie oddaÌ wszystko bylebym móg³ bezpiecznie przejœÌ - Ghim przejecha³ jêzykiem po zasch³ych wargach, a rêk¹ pog³aska³ siê po imponuj¹cej brodzie.
-JeÂśli nawet chcecie to i tÂą urodziwÂą ElfkĂŞ sobie zabierzcie, pono one dobre sÂą w te sprawy - bohater zaczĂŞÂła siĂŞ donoÂśnie ÂśmiaĂŚ po tych sÂłowach starajÂąc siĂŞ zamaskowaĂŚ swoje zdenerwowanie.

Ku zdziwieniu poszukiwaczy przygód Yanos uœmiechn¹³ siê do nich szeroko i powiedzia³.
- Spokojnie, My tylko ¿artowaliœmy, widzimy ¿eœcie wyprani z jakiegokolwiek dobytku wiêc nic wam nie grozi z naszej strony - wypowiadaj¹c ostatnie s³owa spojrza³ porozumiewawczo na jednego z umiêœnionych towarzyszy,a ten natychmiast znikn¹³ w krzakach.
- Serdecznie zapraszam was do mojej kryjĂłwki, usiÂądziemy razem przy ognisku i posÂłuchacie o moich bohaterskich czynach - ton jego gÂłosu raczej nie pozostawiaÂł wÂątpliwoÂści ze jeÂżeli odmĂłwicie to wasza wyprawa moÂże okazaĂŚ siĂŞ bardzo krĂłtka.